از رهبرم می گویم (6)

علامه ی عظیم الشأن حضرت آیت الله حسن زاده آملی، جلوی حضرت آقا دو زانو نشسته و ایشان را مولاخطاب می کنند. حضرت آقا ناراحت شده و به علامه می فرمایند این کار را نکنید. علامه حسن زاده می فرمایند: اگر یک مکروه از شما سراغ داشتم این کار را نمی کردم.

ایشان در جای دیگر فرموده اند: گوشتان به دهان رهبر باشد، چون ایشان گوششان به دهان حجت بن الحسن (عج) است.

این جملات وقتی بیشتر معنا پیدا می کند که بدانیم صاحب تفسیر المیزان، علامه ی عارف آیت الله طباطبایی درباره ی شاگردش حسن زاده فرموده اند: حسن زاده را کسی نشناخت جز امام زمان (عج). راهی که حسن زاده در پیش دارد، خاک آن توتیای چشم طباطبایی.

جناب حسن زاده در مقدمه ی یکی از کتای های خود خطاب به حضرت آقا می نویسد: با سلام و تحیت خالصانه و ارائه ی ارادت بی پیرایه و درود نوید جاوید به حضور آن قائد ولی وفی و رائد سائس حفی، مصداق بارز "نرفع درجات من نشاء"تقدیم می گردد و عرض می شود "یا ایها العزیز جئنا ببضاعة مزجاه". دادار عالم و آدم، همواره سالار و سرورم را سالم و مسرور دارد.

^{(التمسک بذیل الولایه، حسن حسن زاده آملی)}

آیت الله حسن زاده آملی می فرمایند: رهبر عظیم الشأنتان را دوست بدارید. عالمی، رهبری، موحدی، سیاسی، دینداری،انسان ربانی، پاک و منزه، کسی که دنیا شکارش نکرده، قدر این نعمت عظما را که خدا به شما عطا فرموده، قدر این رهبر ولی وفی الهی را بدانید. مبادا این جمعیت ما را، مبادا این کشور ما را، مبادا این کشور علوی را، این نعمت ولایت را از دست شما بگیرند. خدایا به حق پیامبر و آل پیامبر سایه این بزرگ مرد، این رهبر اصیل اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای عزیز را مستدام بدار.

_{منبع: امتداد امام}